Het leven bestaat uit hoge golven en de diepe onderstromen. De hoogste punten van de golven vormen de schuimkraag van het leven. Voldoening en vreugde zijn daar te vinden. Echter, zonder onderstromen zouden er ook geen golven zijn. Iedere golf wordt opgebouwd door een diepere onderstroom en in deze onderstromen ligt de pijn van het echte leren. Hoe dieper de onderstroom, hoe sterker deze is en dus hoe hoger de golven zullen zijn.
Het kost kracht en inspanning om tegen de onderstroom in te zwemmen en je op te werken naar de top van de hoogste golf. De omgeving trekt je vaak weer omlaag. Maar als je je alleen maar laat meevoeren door de onderstroom, dan zul je nooit bereiken wat je echt wil en nooit kunnen zijn wie je echt bent. Dan word je slechts wat de omgeving wil en wat is dan de kwaliteit van je leven?
Dit is niet een betoog om je te verzetten tegen alles en iedereen. Ook niet om maar te doen wat je wil, zonder je om anderen te bekommeren. Immers, als je alle bruggen achter je verbrandt, dan blijft er nog maar één eiland voor je over.
Wat ik wel wil zeggen, is: luister naar de wijsheid van anderen, maar luister niet naar hun blinde vlek. Nieuwe omstandigheden creëren nieuwe mogelijkheden. Wat eerst werkte, werkt nu misschien niet meer optimaal of zelfs helemaal niet. Voel je dan vrij om je ruimte te nemen voor jezelf. Ook al kost dat in het begin veel kracht en inspanning. Uiteindelijk brengt het je meer geluk. En besef je: jij hebt net zoveel recht op geluk, als een ieder ander.
Zoek steun bij mensen die hetzelfde denken en voelen. Zij zwemmen voor jou de goede richting op en helpen je omhoog naar de golf waar je mag zijn. En bereik je de hoogte van je golven? Dan help je ook weer anderen daarmee. Je ziet het op het strand: mensen beleven plezier aan de golven en niet aan de onderstroom.