Tristan und Islode, de opera van Richard Wagner, is toch wel een van de mooiste stukken muziek die ik ooit heb gehoord. Het vertelt het verhaal van Tistan en Isolde, die razend verliefd op elkaar worden na het drinken van een liefdesdrank. Echter, hun lot is anders voorbestemd. Tristan sterft door zijn verwondingen, die hij oploopt in zijn strijd om met Isolde samen te kunnen zijn en Isolde sterft daarna van verdriet.

Wat ik een interessant vind, is wat de werkelijkheid en wat de leugen hierin is. Voor de omgeving is de liefde tussen Tristan en Isolde misschien een leugen, omdat hij voortkomt uit de liefdesdrank. Daarnaast was Isolde niet bedoeld voor Tristan, maar voor zijn koning. Tegelijkertijd voelden Tristan en Isolde wel hun liefde voor elkaar en is dat dan niet wat telt? Het lijkt me dat de liefde soms de moeite waard is, ook al is de omgeving het er niet mee eens. Daarover het volgende gedicht:

WAARHEID OF LEUGEN

wat als je waarheid is als een leugen
en je leugen voelt als werkelijkheid
waar liggen dan de grenzen
en hoe leef je zonder spijt

wanneer wordt je leugen waarheid
en je waarheid dan je leugen
wat eindigt voor jou in vergetelheid
en wat hou je in je geheugen

telt het soms wat men waarneemt
of verkies je je gevoel bij wat je doet
kies je zelf je werkelijkheid
of bepalen anderen hoe dat moet

wanneer de waarheid alleen maar pijn is
alleen een gat en verder niets
dan kies ik toch maar voor mijn leugen
want die troost
dat is tenminste toch nog iets


als ik aan je denk
druk je je tegen me aan
helaas als de wind

Voor meer haiku’s zie hier.


Het gedicht lente, dat ik al eerder op de website had gezet met daarbij later ook een muzikale interpretatie (🎵), maakt eigenlijk deel uit van een korte reeks van gedichten. Ik vond het inmiddels tijd om de andere gedichten ook online te zetten. De gedichten lente II, lente III en lente IV, zijn nu ook te vinden als submenu van het gedicht lente I.


soms zeg je ja
soms zeg je nee
maar als je zwijgt
zeg je daar eigenlijk nog
het meeste mee


Ik hoop dat je gelukkig bent zoals je nu leeft; dat je de dingen doet die je altijd al had willen doen. Dat hoop ik echt, en mocht dit niet zo zijn, dan vind ik dat heel verdrietig voor je…

Meer over deze gedachte is hier te lezen.

Is eenzaamheid niet een woord dat maar uit één letter zou moeten bestaan?