Het heden is de dunne scheidslijn tussen wat is geweest en wat nog komen gaat. Het is het ‘nu’ waarin wij bestaan. Het is het moment van ons denken en doen.
Denken doen we in het heden, maar als we nadenken over onszelf, dan denken we altijd na over het verleden of over de toekomst. Ook als we bedenken wat we ‘nu’ aan het doen zijn, dan denken we eigenlijk na over ons verleden. We kijken terug op ons gedrag dat vlak daarvoor heeft plaatsgevonden. En als we bedenken wat we ‘nu’ gaan doen, dan denken we eigenlijk na over onze toekomst. Het moment dat we erover nadenken, vindt plaats voor het moment dat we het zojuist besloten gedrag daadwerkelijk uitvoeren.
Op wat er in de toekomst gebeurt, kunnen we anticiperen. Maar daarvoor is wel het verleden nodig. Het verleden is onveranderlijk. Het staat vast en is alleen op terug te kijken. Door te evalueren en te reflecteren kunnen we bepalen wat ons gedrag is geweest en op welke manier we daardoor invloed hebben gehad op onze omgeving. Kennis hiervan in het heden maakt het mogelijk voor ons om te voorspellen wat de uitkomst is van ons gedrag in vergelijkbare aankomende gebeurtenissen. We kunnen dus leren van het verleden, daardoor ons gedrag in het heden aanpassen en zodoende invloed uitoefenen op situaties in de toekomst.
Tot slot: als we niet nadenken, bevinden we ons altijd in het heden. Dat is waar we echte rust vinden. Dus stop soms even met nadenken. Neem even pauze. En niet een pauze om na te denken over wat je allemaal aan het doen bent en keuzes te maken, maar een echte pauze. Een pauze om er gewoon even te zijn. Dat doet ons goed.