Het is best een tijd geleden dat ik het onderstaande gedicht schreef. Ik denk zeker zo’n vijfentwintig jaar terug in de tijd. Ik geef toe, dat ik hem een beetje heb opgefraaid voordat ik hem hier plaatste. Maar de aanpassingen zijn echt minimaal. Ik wilde het gedicht namelijk zo veel mogelijk in zijn oorspronkelijke vorm houden, omdat het toen zo goed voor mij voelde.
STATIONSTRAP
tussen de ongelooflijke chaos van elkaar snel passerende druk overleggende belangrijke telefoontjes plegende luid lachende met aktetassen handtassen schoudertassen en rugtassen zwaaiende stroming van mensen die in hun hoofden druk bezig zijn met hun planningen van vandaag morgen of later voor hun boeiende opleiding duffe kantoor of veel belovend bedrijf of wat voor haastige verplichting dan ook en die ik dus maar voor laat gaan
loopt zij
serene rust
voorbij
wordt dit
moment
voor mij
slow-motion
kort wij
tot de wereld om ons heen met lichtsnelheid weer verder gaat
